Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Brzęczka (Locustella luscinioides)
Systematyka
rząd: wróblowe (Passeriformes)
rodzina: pokrzewkowate (Sylviidae)
gatunek: Brzęczka (Locustella luscinioides)
Charakterystyka/ morfologia
Samiec i samica nie różnią się wyglądem. Niepozornie ubarwiony ptak przypominający z wyglądu trzcinniczka, ale z zaokrąglonym ogonem i długimi pokrywami podogonowymi. Wierzch ciała, głowa, skrzydła i ogon jednolicie ciemnobrązowe, o ciepłym, czerwonawym odcieniu. Nad okiem wyraźna biała brew, blednąca przy tylnym końcu. Spód ciała beżowy lub brązowawy, podgardle białawe, boki tułowia i podogonie ciemniejsze, pomarańczowobrązowe. Dziób szarobrązowy, szydłowaty. Nogi jasnobrązowe. Młode podobne do dorosłych. Długość ciała14-15 cm, rozpiętość skrzydeł 18-21 cm, waga 15-16 g. Przebywa najczęściej pośród trzcin, trudna do wypatrzenia, lecz łatwa do usłyszenia. Porusza się gwałtownie, kiwa ogonem i często nagle zapada w zarośla. Potrafi zwinnie wspinać się po trzcinach i gałęziach krzewów, niekiedy też chodzi po ziemi u podnóża szuwarów. Mimo skromnego wyglądu zwraca uwagę swoim monotonnym trelem przypominającym brzęczenie. Śpiew to jednostajny, głośny i szybki, brzęczący terkot jak gdyby dwa badyle trzciny uderzały o siebie. Często śpiewając trzyma się szeroko rozkraczonymi nogami dwóch sąsiednich źdźbeł trzciny. Śpiewa zarówno w dzień, jak i nocą.
Biotop/ preferencje pokarmowe
W Polsce nieliczny, ale rozpowszechniony ptak lęgowy na niżu, lokalnie może być liczny. Nie występuje jedynie w okolicach pozbawionych zbiorników wodnych. Jej siedliskiem są rozległe łany trzciny i pałki na brzegach jezior, stawów hodowlanych i w dolinach bagiennych dolin rzecznych z trzcinowiskami. Może również występować w nadrzecznych zaroślach wierzbowych. Żerując często chodzi po pływających pędach roślin, lub przemyka wśród roślinnego gąszczu. Pokarm brzęczki to głównie owady i ich larwy, a także ślimaki i pajęczaki zbierane z liści, ziemi lub z powierzchni wody.
Rozwój osobniczy
Zaraz po powrocie z zimowisk , w połowie kwietnia, samce bronią swojego rewiru, który zajmuje od 0,2 do 0,8 ha, głośnym śpiewem (głównie nocą i o świcie, wtedy bowiem ptaki te przemieszczają się i jest największa szansa, że samice usłyszą śpiew samców). Stożkowate gniazdo bez wyściółki jest umieszczone nisko nad wodą lub bagnistym gruntem, w kępie trzcin lub turzyc, luźno uwite ze splecionych liści trzciny włókien roślinnych. Wyprowadza dwa legi w roku, w maju oraz w czerwcu. Samica składa 4-6 białych, brązowo nakrapianych jaj które sama wysiaduje przez 11- 12 dni. Samiec uczestniczy w karmieniu. Młode opuszczają gniazdo po 13-15 dniach i są potem jeszcze przez 2 tygodnie są karmione przez rodziców. Po odchowaniu młodych samica przygotowuje się do drugiego lęgu. W sierpniu- wrześniu ptaki odlatują na zimowiska w Afryce na południe od Sahary.
Status gatunku
Nieliczny, choć ostatnio obserwuje się wzrost jej liczebności i rozprzestrzenianie się ze wschodu na zachód.. Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej, zagrożony wycinaniem i wypalaniem trzcinowisk.
Przygotowała: Wanda Kula
pasjonatów i miłośników o różnorodnym doświadczeniu i osiągnięciach.